En toen was ik alweer 26! Pfff, de tijd vliegt. Dankzij Fulbright mocht ik mijn verjaardag in Washington DC vieren. Om 6 uur 's ochtends sloop ik mijn slaapkamer uit (als mensen voor mijn deur gaan zingen met mijn ochtendhumeur....). Drie uur later zat ik in mijn hotelkamer in het centrum van DC. Ik begin stiekem gewend te raken aan de luxe die Fulbright mij biedt. Fulbright had een seminar georganiseerd over het milieu en een duurzame toekomst. Ik zag aanvankelijk een beetje tegen de seminar op, omdat het niet alleen vijf dagen in beslag nam, het betekende ook dat ik me vijf dagen op en top moest presenteren. Gelukkig bleek dit niet het geval. Er waren ongeveer 140 gelijkgestemde Fulbrighters uit meer dan 70 verschillende landen. Het was simpelweg geweldig. De lange dagen waren vol gepland met toespraken en uitjes: ontbijt begon om 8 uur en na 21 uur waren we vrij om te gaan en staan waar we wilden. Zolang we om 8 uur weer paraat stonden. Omdat ik totaal geen wilskracht heb, stond ook ik elke avond in een andere kroeg. De zes uur die we vrij hadden tijdens de gehele midweek bracht ik dan ook door in mijn bed. Zelfs mijn kamergenoot die tien jaar ouder was deed iets nuttigs in die zes uur. Ach.
Ik ga niet inhoudelijk in op de toespraken die werden gehouden, hoewel ze interessant waren. Ik beschrijf de seminar aan de hand van de foto's die ik gestolen heb van andere aanwezigen. Hopelijk volgen er later meer foto's, want ik liep poserend door DC.
Stilte om 6 uur 's ochtends.
Het vliegveld in Connecticut.
Ronald Reagan vliegveld in DC.
Het hotel.
Luxe!
Lijkt op een puzzeltocht.
Verschrikkelijke stijl!
.... Waarom?
Het gebak stond klaar voor mijn verjaardag!
Wie had gedacht dat iemand ooit
het hotelbureau zou gebruiken?
Het water kostte trouwens 6 dollar per fles.
Ja hoor, wat een vondst!
(Gebrek aan) uitzicht.
Welkomsdiner bij National Geographic. Ik zit ergens vooraan.
Dit is Brendan Shane. Hij is de directeur voor Noord-Amerika
binnen het C40 steden netwerk van 75 steden in de wereld
die via samenwerking de steden milieuvriendelijker en
duurzamer maken. Op de laatste avond was ik bij hem te gast
voor een diner met vier andere Fulbrighters.
Dit is een beetje hoe de dagen er uitzagen. Links zit ik!
Een grappige anekdote. Het bepalen van de grens tussen Rusland
en Noorwegen voor het Noordpoolgebied duurde 20 jaar.
Uiteindelijk besloten zij de grens in het midden te trekken.
Bureaucraten....
Cherry Blossoms waren in bloei.
De metro is belachelijk diep in de grond.
Hieronder een aantal foto's van een vrijwilligersorganisatie die wij hebben bezocht. Zij verzamelden allerlei soorten onderdelen en bouwmateriaal wat hergebruikt kan worden en verkochten het voor een lage prijs. Eigenlijk was het een soort GAMMA, maar dan echt goedkoop.
Vervolgens gingen we naar een ecoboerderij welk was opgebouwd met materiaal uit bovengenoemde winkel. Dit was ook interessant!
Groepsfoto!
De buizen zorgen er voor dat de compost
lucht krijgt (er is vast een academisch woord
voor, maar dit is zoals ik het begreep).
En het Witte Huis met een Cherry Blossom boom op de achtergrond.
De lucht ziet er zo raar uit omdat het 2 uur 's nachts is...
Tijd voor vrijwilligerswerk. Harken in het Marvin Gaye Park.
Prima!
Twee van mijn favoriete personen die ik daar heb ontmoet.
Rechts mijn kamergenoot, waarvan haar achternaam King is.
Toeval, ik dacht het niet? Links mijn Afghaanse buddy.
Tapijt in de Metro.
De vrouwen wc's (alleen de vrouwen wc's) hadden
reclameschermen boven de wasbak. Betekent dit dat
mannen hun handen niet wassen?
Op de laatste dag was iedereen vrijwel kapot. Dat is te zien
aan deze foto. Hier moest iedere groep haar oplossing presenteren
voor een milieu probleem. Ons probleem was het zinkende Boston.
Een "selfie" waarvan ik het bestaan was vergeten.
Ik vlucht hier uit de lift.
In een lege Metro weer vroeg op weg naar huis.
En EINDELIJK EEN BLAUWE SNEEUWVRIJE LUCHT!
Het leukste van de Fulbright seminar was toch wel de contacten die ik er aan over heb gehouden. Ik heb nog dagelijks contact met een handjevol mensen die ik absoluut nog een keer ga zien. Daarnaast was het erg fijn om onder enthousiaste, interessante, positieve en energieke mensen te zijn. Hoewel het onderwerp soms deprimerend was (smeltende ijskap, zinkende steden, vervuiling, dood en verderf), geeft deze groep mensen mij hoop voor de toekomst!
Gesproken over de toekomst: Hilary Clinton heeft zich kandidaat gesteld voor de Democratische partij. Op dit moment zijn haar Republikeinse tegenstanders matig. Veel Amerikanen verwachtten dat Jeb Bush, de broer en zoon van, een goede kans maakt om de voorrondes te winnen, als hij zich kandidaat stelt. Ik wacht het rustig af. Ik hoopte stiekem dat Elizabeth Warren uit Massachussetts mee zou doen, maar dit gaat niet gebeuren. Warren is ontzettend slim en rechtvaardig.
Jaren terug was Hatton W. Sumners uit Texas minder rechtvaardig. Toen er een anti-lynch wet werd voorgesteld in het Senaat, speelde Sumners in op de emoties van blanke vaders: Wat als een Afro-Amerikaan onze dochter aanvalt, vervolgens gelyncht wordt door vaders en broers die hun dochter en zusje probeerden te beschermen, en een boete moeten betalen van 10,000 dollar? Die boete gaat vervolgens naar de familie van de gelynchte slachtoffer, die dagelijks langs het huis van de echte slachtoffers rijden met hun nieuwe auto. Uiteraard mist Sumners het doel van de anti-lynch wet, namelijk de garantie dat zwarte Amerikanen rechtsbijstand en een eerlijk proces verdienden.
Sumners.
Sumners was vrij gematigd voor zijn tijd. Theodore Bilbo was simpelweg een racist en eikel. Bilbo weigerde bijvoorbeeld de Nationale Garde bijeen te roepen om een lynchpartij te voorkomen, omdat "geen enkele neger het waard was om beschermd te worden." Een ander voorbeeld is zijn reactie op een boek geschreven door een Afro-Amerikaan. Hij beschreef het als het meest vieze, belabberde geschreven stuk dat hij ooit heeft gezien. "Ik zou het vreselijk vinden als mijn zoon of dochter dit zou mogen lezen: het is zo vies! Maar het is geschreven door een neger, je kan niets beters verwachten van zijn type."
Bilbo.
Bilbo was ook één van de personen die het stemmen voor een tweede anti-lynch wet voorkwam door een filibuster te houden. Een filibuster houdt simpelweg in dat iemand aan een stuk door praat om te voorkomen dat er over een wet wordt gestemd. De langste filibuster in de Verenigde Staten ooit was van Strom Thurmond in 1957 tegen de Civil Rights Act en duurde 23 uur en 18 minuten. Rand Paul, wie zich afgelopen week kandidaat heeft gesteld voor de Republikeinse partij, heeft in 2013 bijna 13 uur gepraat tegen de aanstelling van een CIA directeur. Een filibuster mag werkelijk over alles gaan. In de tv-serie Parks and Recreation houdt iemand bijvoorbeeld een filibuster over Starwars.
Ik ga Obama overigens best missen. Hij heeft humor! Waarschijnlijk heb je dit filmpje al gezien: Obama krijgt de schuld van alles wat fout gaat in Amerika. Hij speelt er leuk op in: https://www.facebook.com/video.php?v=1631492713658271.
Ik heb veel meer te vertellen, maar ik ben moe! Ik heb gister mijn eerste versie van mijn Zwarte Piet onderzoek ingeleverd en zaterdag houd ik daar een presentatie over. De powerpoint moest ik gister ook inleveren. Gelukkig ben ik de koning van powerpoint, dus dat was snel geregeld. Zodra ik dit allemaal achter de rug heb, zal ik er iets over schrijven.
Leuke dingen die mij te wachten staan:
- Washington DC (alweer)
- Anke's bezoek (LAS VEGAS)
- Weekendje Edinburgh met mijn pubquiz maten (tevens vrienden)
- Lowlands
Katharina geniet van haar boek, terwijl wij hard zwoegen.
Heerlijk, geen mensen! Spring Break!
Dit is hoe ik mijn jurken pas.
Hoe trek ik aandacht...
...voor presentaties waarbij ze geen publiek
willen hebben. Way to go!
Ik merkte pas hoe weinig patat en burgers ik had
gegeten toen we ze eindelijk weer op het menu
hadden staan!
De zon!
Ik zei tegen Katharina: Wow, deze fiets heeft gewoon geen slot!
Oh, schattig.
Een eenzame target winkelkarretje.
Aparte lucht!
Pasen!
Hierboven een foto van het Jacobson Center for Writing waarbij je essays kan laten doorlezen. Dit is wat er gebeurde nadat iemand mijn essay had doorgenomen:
Mevrouw: "Has anyone ever told you that you look like Kate Blanchett?"
Ik: "No"
Mevrouw: "Well you do"
Ik: "She played queen Elizabeth right? My last name is King in Dutch. So she sort of played me." (geen idee waarom ik zulke dingen zeg)
Mevrouw: "Are you royalty?"
Ik: "I'd like to believe so"
Toen ik wegliep stak een mevrouw in het kantoor ernaast haar hoofd uit de deurpost: "You DO look like Kate Blanchett!"
Dit was op de dag dat ik kapot terug kwam uit DC. Katharina
had mijn favoriete taart gebakken. Erg lief!
Geen idee wanneer ik dit zou moeten dragen,
maar leuk!
Cadeau van Sanne!
Sokken van Loren.
Kaart van Loren ;)
Tijdens mijn rockclimbing les gingen we
het afdalen oefenen.
Cadeau van Katharina. Oh, je kan nooit genoeg
sokken hebben!
Confetti. Dit ligt er waarschijnlijk nog als
Anke er is.
En mijn golf les. Over het algemeen gaat het
goed, maar soms vergeet ik mijn linker arm te strekken.
De cafetaria was onder water gelopen, dus aten we buiten.
Noodlicht en weinig voedsel.
Alles naar voren geschoven vanwege het water.
Wat trouwens uit het plafond kwam.
Pizza! Weet je hoe weinig wij dit eten hier!
(niet sarcastisch)
Eerste keer dat ik buiten kon genieten van het
zonnetje vandaag!
Tot slot nog een catchy nummer van een Fulbrighter die ik in DC heb ontmoet.
