De mooiste periode van het jaar is weer verleden tijd. Wat heb ik weer genoten van alle lichtjes en kerstbomen. In de laatste paar weken van december keek ik erg uit naar twee weken in Nederland. Het was dan ook vrij frustrerend toen het vliegtuig die mij over de oceaan zou moeten vliegen besloot aan de grond te blijven. Er was iets mis met een stuur-dinges in de neus van het vliegtuig en het onderdeel moest ingevlogen worden vanuit Atlanta. Ach, drie uur vertraging is niets met Het Glazen Huis op mijn Ipad. Ik zag zelfs nog een bekend dronken gezicht op het plein in Haarlem!
 |
| Mensen waren boos wegens de vertraging. |
 |
Uiteraard.
Uiteindelijk vlogen we pas rond 23 uur. |
Eenmaal thuis heb ik met kerst veel spelletjes gespeeld, Amsterdam onveilig gemaakt met een paar vrienden, met de Roosevelts mee gedaan aan een pubquiz (met mijn vader!), oliebollen gegeten, mijn zussen opgezocht, en vooral veel vrienden her en der bezocht. Helaas heb ik niet iedereen die ik wilde spreken kunnen zien, maar dit gaat goed komen in juni. Ja! Mijn vlucht is geboekt: 6 juni zal ik het studentenleven (zover mogelijk) voorgoed achter mij laten.
 |
| Elk jaar liggen er meer cadeaus onder de boom. |
 |
| Jokeren. |
 |
| Touché. |
 |
| Met Alyssa en Joshua. |
 |
Mijn zussen en moeder hadden een prachtige
kerstrui voor mij gekocht. Met muziek! |
 |
| Wow, dat biertje smaakte weer goed! |
 |
| Eindelijk naar de bioscoop. |
 |
| Kerstboom in de Pijp. |
 |
| Roosevelts min Greg plus mijn vader. |
 |
| Fietsen, dat mis ik! |
 |
| Joshua's judo les. |
Ook heb ik heel wat uren in het ziekenhuis gespendeerd. Mijn oogarts heeft mij erg gerustgesteld: hoewel de parasiet zich heeft verplaatst naar de gele vlek is de parasiet weer ingekapseld. Positief als wij zijn gaan we er vanuit dat de parasiet daar voorlopig - de rest van mijn leven - blijft. Ook met mijn nieren gaat het goed. Ik heb geen chronische sponsnier. Ik heb wel een beetje verkalking in mijn rechternier, maar dit is niet ongebruikelijk. Al met al ben ik gezond.
Mijn reis terug naar Amerika verliep vrijwel vlekkeloos. Vrijwel. Al op Schiphol belandde ik voor een tweede keer bij de douane. Ik snapte er niets van. De douane man vroeg mij hoe ik nogmaals bij de douane terecht was gekomen. "Ik heb gewoon de bordjes naar de gate gevolgd," zei ik. De meneer keek me ietwat sceptisch aan en antwoord: "Oké, maar nu niet meer door de paspoortcontrole lopen." Ik zweer het, ik volgde de bordjes!
Het vliegtuig naar Dublin zat niet vol, waardoor ik drie stoelen tot mijn beschikking had en even een dutje kon doen. Wie verzint het om 5.15 op te staan? In Dublin moest ik door de US Preclearance. Dit houdt simpelweg in dat je niet in Amerika door de Amerikaanse douane loopt, maar in Dublin. Uiteraard werd ik uit de rij gehaald wegens het ontbreken van mijn koffer in het systeem. In een apart kamertje genaamd "US Preclearance Admissibility Review Area" mocht ik de inhoud van mijn koffer toelichten. Op de vraag of ik 15,000 dollar in contanten bij me had kon ik alleen maar hoopvol antwoorden: "I wish." Hoewel sarcasme in zo'n ruimte duidelijk niet gewaardeerd werd, mocht ik na enkele minuten naar de gate. Ook bij de gate werd ik nog even uit de rij gehaald. Op een of andere manier moest mijn ticket handmatig ingevoerd worden. Máár, geen vertraging!
 |
| Beter! |
 |
Het geluid stoorde. Mooie creatie om dit tegen te gaan,
al zeg ik het zelf. |
Op Boston airport wachtte een kennis, Ralf, mij op. Ralf en ik hebben elkaar ontmoet in 2011, toen het vliegtuig ook weigerde op de stijgen. Ralf is een Duitser die woont en werkt in Boston. Hij was zo vriendelijk om mij een dak boven het hoofd te bieden zodat ik Boston kon verkennen in de vrieskou.
 |
Massachussetts State House. De koepel werd in de Tweede
Wereldoorlog zwart geschilderd om de Duitsers eventueel
te verwarren. Valt te proberen... |
 |
| Het eerste publieke park in de Verenigde Staten. |
 |
| Wij volgden de Freedom Trail. |
 |
Hier hield een bekende abolitionist (anti-slavernij)
in 1829 zijn eerste voordracht, William Lloyd Garrison. |
 |
| Een oude begraafplaats midden in de stad. |
Even een anekdote. Op die begraafplaats ligt ook John Hancock begraven. Hancock was één van de mannen die de Onafhankelijkheidsverklaring heeft getekend op 4 juli, 1776. Zijn handtekening week echter af van de andere handtekeningen, waardoor een handtekening in Amerika ook wel een "John Hancock" wordt genoemd.
 |
| Zoek Hancock's handtekening. |
